Bugün annemin yaklaşık 1 aydır beklediğimiz biyopsi sonuçlarını aldık.Rabbime sonsuz şükürler olsun ki temiz çıktı:) Her ihtimalin defalarca zihnimden geçtiği,rüyalarımda bile canımı acıttığı 1 ay...
Önce "yoktur canım kötü bişey,sadece bunu teyid edeceğiz hepsi bu" dedim.Sonra düşününce; mamografi ve MR sonuçlarının "kötü birşey olmadığı" kanısına varmaları için yeterli görülmemesi fena halde canımı sıkmaya başladı.Başta biran önce sonucu alacağımız gün gelsin istedim.Zaman geçtikçe,artan kaygıyla birlikte her türlü sonuca hazır olmadığımı hissettim...Korktum...Sahi,insanın herşeye hazır olması mümkün müdür acaba? Var mıdır acaba böylesine güçlü insanlar hala?,Farzedelim hazırız kötü sonuçlara da.O zaman daha mı az canı yanar insanın?Etkisini azaltır mı gerçekten acının bu hazır olma hali?Zihnimden pervasızca gelip geçen bu "her türlü sonuç"lar hakkında annemle konuşamadım bile...Kötü şeyler hakkında konuşmamak herzaman daha iyi geçmiştir bana...Ya da daha kolay mı demeliyim...
Bu 1 aylık süre içinde iyice anladım ki ; bi hastalığın en zor aşaması kabul etme kısmı.Şükürler olsun ki bizim sonucumuz kabul edebileceğimiz gibi çıktı.Rabbimin sağlıklarımızı bize bağışlaması duası ile...
0 yorum:
Yorum Gönder